Leśna ścieżka przyrodniczo-edukacyjna w Leśnictwie Kopki.

     Leśna ścieżka przyrodniczo-edukacyjna w Leśnictwie Kopki jest drugą tego typu ścieżką na naszym terenie. Wybierając trasę ścieżki chcieliśmy zaprezentować walory przyrodnicze, omówić budowę i funkcje lasu, przedstawić jego mieszkańców, a także pokazać niektóre problemy z jakimi spotykają się leśnicy w swojej pracy. Trasa ścieżki liczy 3 km i zawiera wiele interesujących obiektów. Dla nauczycieli i uczniów urządziliśmy "Leśną Szkołę", gdzie można prowadzić terenowe lekcje przyrody oraz poznawać tajemnice jakie kryje las. Ponadto przygotowaliśmy miejsce biwakowe, gdzie na zakończenie pobytu można wygodnie usiąść, odpocząć oraz bezpiecznie rozpalić ognisko.

 Informacje o ścieżce - (folder informacyjny do pobrania w formacie pdf)

Dodatkową atrakcją naszej ścieżki są tablice informacyjne ustawione na każdym z 10 przystanków tematycznych.

1. Pomnik przyrody.

   W Polsce już od czasów Bolesława Chrobrego przejawiała się troska o rodzimą przyrodę. Współczesna ochrona przyrody, wykorzystując historyczne doświadczenia, ma na celu ochronę szczególnie cennych przyrodniczo terenów i tworów przyrody ożywionej i nieożywionej oraz rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Jedną z podstawowych form ochrony przyrody są pomniki przyrody. Na terenie Nadleśnictwa Rudnik występuje ich osiem. Najokazalszym z nich jest widoczny na zdjęciu dąb szypułkowy.

2. Odnowienie lasu.

   Odnowienie lasu to powstawanie lub zakładanie nowych drzewostanów w miejsce ustępujących w wyniku wyrębu lub klęsk żywiołowych. Wyróżniamy odnowienie naturalne, wykorzystujące siły natury i powstające w wyniku obsiewu nasion z rosnących drzew oraz odnowienie sztuczne, które powstaje przy udziale człowieka poprzez wysiew nasion lub wysadzanie sadzonek, wyhodowanych wcześniej w szkółce.

3. Budowa piętrowa lasu.

 Jedną z charakterystycznych cech drzewostanu jest jego wielowarstwowa budowa zwana inaczej budową piętrową lub układem piętrowym. Poszczególne piętra lasu to: piętro drzew, które może dzielić się na dolne i górne, piętro podszytu lub podrostu, które tworzą krzewy i rośliny drzewiaste  oraz najniższe piętro runa leśnego, zbudowane z roślin zielnych, mchów i porostów. Runo tworzy tzw. dno lasu. Piętrowa budowa jest szczególnie widoczna w drzewostanach liściastych.

4. Bagienka śródleśne.

  To najczęściej niewielkie obszarowo obniżenia terenu, położone na torfowiskach. W runie spotyka się tutaj gatunki przystosowane do zazwyczaj trudnych warunków pokarmowych i wysokiej wilgotności gleby, takie jak: wełnianka, bagno zwyczajne, żurawina błotna, torfowce. W warstwie drzew i krzewów dominują: brzoza omszona, wierzby, kruszyna. Bagna śródleśne są ważnym elementem zachowania bioróżnorodności gatunkowej i dlatego otoczone są szczególną opieką.

5. Dokarmianie zwierzyny.

   W czasie zimy, gdy ziemię pokrywa

6. Owady w lesie.

   Owady leśne można m.in. podzielić na szkodliwe i pożyteczne. Owady szkodliwe, uszkadzają różne części drzew, doprowadzając do ich osłabienia a w skrajnych przypadkach masowego występowania, tzw. gradacji, mogą doprowadzać do całkowitego zamierania drzew i drzewostanów. Licznymi prześladowcami owadów-szkodników są owady pożyteczne, w tym pasożytnicze i drapieżne. Do najbardziej aktywnych drapieżców należą mrówki, które tępią wiele szkodników. Mieszkanki jednego mrowiska mogą zniszczyć w ciągu roku od 2 do 5 milionów owadów.

7. Ochrona pożytecznych ptaków.

   Bardzo ważną i często niedocenianą rolę w ochronie lasu odgrywają ptaki. Poza tym, że uprzyjemniają nam pobyt w lesie swoim śpiewem, to są głównymi tępicielami wielu bardzo groźnych dla lasu owadów. Leśnicy corocznie wieszają wiele budek lęgowych oraz zakładają tzw. remizy, gdzie ptaki mogą bezpiecznie założyć gniazda i wychować pisklęta.

Ponadto, w okresie zimy, prowadzi się systematyczne dokarmianie ptaków aby mogły w dobrej kondycji przetrwać ten trudny okres.                                         

    8. Murszejące drzewo

    Spotykamy nieraz w lesie leżące, stare drzewo, które obumiera, rozpada się i wydawałoby się, że nie ma już żadnej wartości. Jest ono jednak środowiskiem życia i schronienia dla wielu żywych organizmów. Na jego powierzchni i we wnętrzu żyje wiele mikroorganizmów, porostów, mchów i owadów. Wszystkie one stanowią ważny składnik biocenozy leśnej, a wiele z nich przyczynia się do ograniczania rozwoju wielu chorób lasu i szkodników drzew.

9. Mieszkańcy leśnych zbiorników wodnych.

  Niewielkie śródleśne strumyki, bagienka i sadzawki są miejscem życia dla bardzo wielu gatunków owadów, płazów, gadów, ryb i ssaków. Sąsiedztwo zbiorników wodnych korzystnie wpływa na populacje ptaków. Nie bez znaczenia jest również fakt, że są one podstawowym źródłem wody niezbędnej do życia wszystkim mieszkańcom lasu. 

10. Ochrona lasu.

   Ochrona lasu to dział gospodarki leśnej zajmujący się prognozowaniem, czyli przewidywaniem różnych zagrożeń dla lasu, opracowaniem sposobów przeciwdziałania im, a w ostateczności ich zwalczaniem. Szczególnie duże zagrożenie dla lasu stanowią szkodliwe owady. Leśnicy, w oparciu o wieloletnie doświadczenia, a także opracowane różnorodne metody, potrafią w porę przewidywać i ograniczać wiele zagrożeń dla lasu, natomiast w ostateczności, także skutecznie je likwidować.